تعویض ال سی دی گوشی یکی از رایج‌ترین مشکلات در تعمیرات تخصصی موبایل است. صفحه نمایش به خودی خود یکی از مهمترین چیزهایی است که همۀ ما هنگام خرید گوشی به عنوان یکی از پارامترهای مهم برای انتخاب مدل موبایل خود به آن فکر می‌کنیم. بزرگ یا کوچک بودن ابعاد آن و همچنین کیفیت نمایش رنگ‌ها و روشنایی و چند پارامتر دیگر چیزهایی هستند که در ابتدا از ذهن همه‌ی ما می‌گذرند.
در این مقاله قصد داریم نکاتی در خصوص تعویض ال سی دی گوشی را با شما در میان بگذاریم تا در صورت بروز هر گونه مشکل بهتر بتوانید تصمیم بگیرید. اما پیش از بررسی موارد مختلف در خصوص تعویض ال سی دی گوشی، کمی بیشتر و دقیق‌تر صفحه نمایش گوشی را می‌شکافیم. بعد از آن به این موضوع می‌پردازیم که تعویض ال سی دی گوشی چه نکاتی دارد و پیش و پس از آن چه ملاحظاتی را باید بدانیم و رعایت کنیم. در ادامه با البان همراه باشید.
انواع مختلف صفحه نمایش گوشی و تکنولوژی‌های آنها و بررسی ساختار کلی ال سی دی گوشی
پیش از هر چیز خوب است یک بار انواع مختلف تکنولوژی‌هایی که در ساخت صفحه نمایش گوشی ها به کار می‌رود را با هم‌دیگر مرور کنیم. این اطلاعات می‌تواند به شما کمک کند تا هم در هنگام انتخاب گوشی و هم در هنگام پدید آمدن مشکل برای صفحه نمایش موبایل خود دید و دانش بیشتری داشته باشید. یک نکته‌ی مهم که در ابتدا باید به آن اشاره کنیم این است که در اصطلاح بین عموم از عبارت ال سی دی گوشی برای اشاره کردن به صفحه نمایش گوشی استفاده میشود. این اشتباه و غلطی مصطلح است. چرا که ال سی دی صرفا یکی از تکنولوژی‌های ساخت صفحات گوشی موبایل است.
اما قبل از تشریح انواع مختلف تکنولوژی‌های ساخت صفحه نمایش، لازم است بدانیم صفحه نمایش‌های لمسی از حیث چگونگی تشخیص تاچ (که لایه‌ای به نام دیجیتایزر این وظیفه را به عهده دارد و در ادامه به آن خواهیم پرداخت) به دو نوع مقاومتی (Resisitive) و خازنی (Capacitive) طبقه‌بندی می‌شوند.
در انواع مقاومتی که تکنولوژی تقریبا منسوخ شده و قدیمی‌تری است نحوه‌ی تشخیص تاچ بدین شکل بوده است:
یک لایه شامل دو ورق فی زیر سایر لایه‌های صفحه نمایش وجود داشت و با فشار دادن هر نقطه از صفحه، این دو ورق به یکدیگر متصل و در نتیجه لمس آن نقطه شناسایی می‌شد. اما مهمترین عیب و ایراد این نوع از صفحات عدم امکان تشخیص چند لمس همزمان روی صفحه بود.
ولی در صفحات از نوع خازنی، هر نقطه‌ای از صفحه که توسط دست یا اجسام رسانا لمس شود؛ خاصیت الکتریکی آن نقطه تغییر یافته و از طریق پردازشگر و مدارهای جانبی تاچ آن نقطه تشخیص داده میشود.
مهمترین مزیت این نوع از صفحات امکان تشخیص چند لمس همزمان بر روی صفحه نمایش است. اما عیبی که برای این فناوری می‌توان نام برد اام رسانا بودن است. بدین‌ترتیب به طور مثال در فصول سرد و هنگام استفاده از دستکش این صفحات کارکرد سخت‌تری خواهند داشت.
حال بیایید کمی عمیق‌تر شویم و ساختار کلی صفحه نمایش را شرح دهیم. به طور کلی هر صفحه نمایش از چهار بخش عمده تشکیل میشود:
- ال سی دی (که البته اصطلاح دقیقی نیست و اگر بخواهیم دقیق و فنی بگوییم لایه‌ای که وظیفه‌ی تولید رنگ و نور را بر عهده دارد)
- دیجیتایزر
- گلس
- فریم
ابتدا به لایه‌ی اول بپردازیم که رنگ و نور را تولید می‌کند. دو دسته‌ی اصلی در این حوزه وجود دارد.
دسته‌ی اول: LCDها
LCD مخفف Liquid Crystal Display است و گرچه اینجا قصد نداریم به طراحی پیچیده مدارهای صفحه LCD و نحوه دقیق کار آنها بپردازیم، اما قسمت‌های مختلف نمایشگر LCD و دقیقاً آنچه کریستال‌ها انجام می‌دهند را توضیح مختصری خواهیم داد.
چهار لایه‌ی اصلی برای یک صفحه LCD وجود دارد: لایه محافظ خارجی، لایه (یا لایه‌های) پلاریزه یا قطبی‌شده، لایه کریستال مایع و لایه نور پس زمینه یا اصطلاحا بَک لایت. لایه محافظ خارجی اساساً برای محافظت از آسیب دیدن سایر اجزا تعبیه شده و معمولاً از پلاستیک یا شیشه شفاف ساخته میشود. لایه‌های پلاریزه به لایه کریستال کمک می‌کند تا نور صحیح یا بدون خاموشی و یا سیاه شدن را به چشم شما منتقل کند.
مهمترین لایه هم که کریستال مایع است، همان بخشی که رنگهای عبور داده شده و در نهایت تصویر نمایش داده شده به چشمان شما را کنترل می‌کند. در لایه نور پس زمینه هم تقریبا همیشه از نور پس زمینه LED (که مخفف light-emitting diodes یا دیودهای نور دهنده است)، استفاده میشود.
با اینکه انواع مختلفی از نور پس زمینه LED وجود دارد، اما چیزی که تقریبا همیشه استفاده میشود نور پس زمینه LED سفید است. به این شکل که دیودهای نازک و جامد نور سفید (LED) در پشت لایه کریستال مایع قرار می‌گیرند تا یک نور پایه برای تغییر کریستال‌ها فراهم کنند. نور پس زمینه LED RGB نیز وجود دارد که امکان تولید بهتر رنگ را فراهم می کند، اما خب گران‌تر بوده و به ندرت در گوشی های هوشمند استفاده می‌شوند.
LCDهایی که در گوشی‌های هوشمند استفاده می‌شوند همگی اصطلاحا از فناوری ماتریس فعال استفاده می‌کنند که به نحوه آدرس‌دهی پیکسل‌ها اشاره دارد. در ذیل LCD دو گونه‌ی مختلف وجود دارد که در ادامه به آنها می‌پردازیم:
صفحه نمایش Twisted Nematic (TN) LCD
Twisted Nematic اصطلاحی است که به ندرت توسط تولیدکنندگان (و البته تعمیرکاران) گوشی‌های هوشمند مورد استفاده قرار می‌گیرد. در عوض ترجیح می‌دهند نمایشگرهای این دسته را به سادگی TFT LCD بنامند؛ و به روشی گفته میشود که در آن سلول‌های کریستالی برای تولید رنگ‌ها در صفحه به اصطلاح دارای چرخشی هستند و به دلیل سهولت تولید این نوع از صفحه نمایش‌ها، بیشتر در نمایشگرهای ارزان قیمت تلفن‌های هوشمند پایین رده از آن استفاده میشود. TFT اساساً به معنی و مخفف ترانزیستور غشای نازک بوده که به تولید دقیق رنگ، کنتراست و واکنش‌پذیری مناسب کمک می‌کند.
یک نکته‌ی منفی این صفحه‌ها زاویه‌ی دید محدود آن و کم بودن روشنایی‌شان زیر تابش مستقیم نور خورشید است. از موارد دیگری که می‌توان به عنوان نقطه‌ی ضعف این صفحه نمایش نام برد مصرف نسبتا بالاتر انرژی آن در قیاس با دیگر تکنولوژی‌هاست که طبیعتا مصرف باتری بالاتری می‌طلبد.
صفحه نمایش IPS LCD
صفحه نمایش بسیار رایج دیگری که حتما به نام آن برخورده‌اید IPS است؛ مخفف In-Place Switching. پنل‌های IPS LCD به شما امکان داشتن تصویر با کیفیت بهتر را می دهد. بنابراین این نوع صفحه نمایش برای تلفن های هوشمند با کیفیت بالاتر است. مزایای اصلی نسبت به پنل‌های TN زاویه دید بهتر و تولید مثل رنگ واقعی تر است چون نحوه عملکرد پنل به شکلی است که تغییر رنگ خارج از زاویه‌ی دید را کاهش می‌دهد.
پنل‌های IPS در قیاس با انواع TN از روشی سازمان‌یافته‌تر در چرخش سلول‌های کریستال استفاده می‌کنند. این تکنولوژی ساخت صفحات نمایش در قیاس با انواع TFT زاویه‌ی دید وسیع‌تر، تولید رنگ واقعی‌تر و البته مصرف انرژی پایین‌تری دارند. و طبیعتا کیفیت تصویر بهتر و عمر بهتر باتری را به ارمغان خواهد آورد. اما به علت پیچیده‌تر بودن تکنولوژی ساخت، قیمت بالاتری داشته و در گوشی‌های میان‌رده یا پرچم‌دار معمولا استفاده می‌شوند.
پنل‌های IPS نسل مدرن حتی نسبت کنتراست بسیار بهتری نسبت به پنل‌های TN دارند که این باعث میشود آنها را از حیث کنتراست (در بعضی موارد) با فناوری AMOLED بتوان قیاس کرد.
دسته‌ی دوم: AMOLED/OLEDها
OLED مخفف Organic Light Emitting Diode است. در حالی که پنل‌های LCD از انواع مختلف لایه‌ها ساخته شده‌اند که تمام آنها مجموعا و در نهایت برای ایجاد یک تصویر واحد و نهایی عمل می‌کنند، نمایشگرهای OLED یا AMOLED (که در واقع نسخه‌ی کم‌مصرف‌تری از OLEDهاست) دارای ساختاری بسیار ساده‌تر هستند.
AMOLED نیز مخفف Active-Matrix Organic Light-Emitter Diod است. همان‌طور که احتمالا از نام آن بر می‌آید، در این فناوری صفحه نمایش در واقع رنگ مستقیماً از دیودهای ارگانیک منتشر و تولید میشود. برخلاف مانند آنچه در LCDها دیدیم که به فیلترهای پلاریزه، کریستال‌ها و البته نور پس‌زمینه نیاز داشته باشد.
به همین ترتیب، این فناوری مزایای زیادی نسبت به فناوری LCD دارد. یکی از مهمترین این مزایا داشتن کنتراست به اصطلاح بی‌نهایت و کامل است. این خاصیت هم به علت ویژگی استفاده از دیودهای ارگانیک که خود مولد نور هستند پدید می‌آید. در این دسته از صفحه‌ها برای تولید رنگ مشکی کافی است دیودها خاموش شوند. به این ترتیب رنگ سیاه واقعی به دست خواهد آمد. چیزی که در صفحات LCD به این شکل نداریم و در نتیجه نسبت کنتراست ضعیف‌تری دارند.
نحوه کار این دسته از صفحه نمایش‌ها هم بسیار ساده است: یک لایه ترانزیستوری پایینی وجود دارد که انتقال جریان انرژی الکتریکی وارد شده را به لایه فوقانی ارگانیک کنترل می‌کند.
هنگامی که توان الکتریکی به دیودهای ارگانیک اعمال میشود، آنها نوری ساطع می‌کنند که رنگ آن مربوط به ساختار مولکولی خود همان دیود است.
شدت نور را می توان با توان پالس الکتریکی ارسال شده توسط ترانزیستورها تغییر داد، و این فرایند منجر به تولید میلیون‌ها رنگ درست مانند آنچه که چرخش کریستال‌های مایع در LCDها بود، میشود.
دسته‌بندی AMOLEDها
پنل‌های AMOLED دسته‌بندی‌هایی هم دارند که در ادامه به اجمال آنها را نیز معرفی می‌کنیم:
Super AMOLED: اولین پنلی از این تکنولوژی بود که توسط سامسونگ ساخته شد. در عین قابلیت خوانایی بهتر در فضای باز، سامسونگ اولین بار در این تکنولوژی بخش دیجیتایزر (تشخیص تاچ) صفحه لمسی را با بخش اصلی نمایشگر ادغام کرد. بدیهی است تکنولوژی تشخیص تاچ آن هم از نوع خازنی است.
Super AMOLED Plus: نسل جدیدتر AMOLEDهای سامسونگ که ماتریس PenTile قدیمی را با ماتریس RGB جایگزین کرده‌اند.
HD Super AMOLED: باز هم کلمه‌ی Super” در این دسته نشان از یکپارچگی دیجیتایزر با نمایشگر را نمایندگی می‌کند، و عدم وجود کلمه‌ی Plus” به این معنی است که ماتریس PenTile دارد. HD هم به این معنی است که از وضوح HD با تراکم پیکسلی بسیار خوبی برخوردار است.
ClearBlack AMOLED: که توسط نوکیا استفاده میشود یک پنل AMOLED است که از یک ClearBlack” پوشش داده شده با یک قطبش‌دهنده ضد تابش استفاده می‌کند و به خواناتر شدن صفحه در فضای باز کمک می‌کند.
بحث در مورد ماتریس PenTile و جزییات فنی دقیق‌تر آن موضوعی است که از حوصله‌ی این مطلب خارج بوده و از کنار آن می‌گذریم.
صفحه نمایش Retina Display
یکی از اصطلاحات جانبی در خصوص صفحه نمایش که احتمالا شنیده باشید رتینا است. صرفا می‌خواهیم به آن اشاره‌ی مختصری کنیم. رتینا اصطلاحی است که برای پنل‌های IPS LCD تولید شده توسط LG و به سفارش شرکت اپل به کار رفت. پنل‌هایی که تراکم پیکسل آنها، یعنی 640×960، متناسب با قدرت تشخیص توسط چشم انسان بودند. این عبارت از زمان آیفون 4 و نسل 3 آی پد به کار رفت.
دیجیتایزر
اما کمی به بخش دیجیایزر یا همان لایه‌ای که وظیفه‌ی تشخیص تاچ را بر عهده دارد و ابتدای مطلب به آن اشاره کردیم، نیز بپردازیم. خوشبختانه این روزها تقریباً همه تلفن های هوشمند (به جز آنهایی که واقعاً ارزان هستند) از سنسورهای لمسی خازنی به جای سنسورهای لمسی مقاومتی استفاده می‌کنند.
لایه دیجیتایزر خازنی غالباً از فناوری PCT استفاده می‌کند و مواد به کار رفته در تشخیص اثر انگشت را به عنوان یک شبکه می‌بیند. این شبکه با اعمال ولتاژ یک میدان الکترواستاتیک را تولید می‌کند. هنگامی که انگشت انسان (که رسانای الکتریکی است) ناحیه تحت پوشش این شبکه را لمس می‌کند، میدان الکترواستاتیک تغییر می‌کند. سپس یک کنترلر موقعیت انگشت را براساس حسگرها و سایر اجزا تعیین می‌کند.
همان‌طور که گفتیم از آنجا که فقط مواد رسانا می‌توانند میدان الکترواستاتیک را تغییر دهند، به همین دلیل چیزهایی مانند پوست انسان روی صفحه لمسی خازنی به خوبی کار می‌کنند. اما پارچه و پلاستیک این ویژگی را ندارند. هرچند بسته به قدرت میدان و سنسورها و کمی سه بعدی بودن میدان مزبور، بعضی اوقات می‌توان صفحه لمسی را بدون لمس واقعی شیشه، و یا از طریق پارچه نازکی مانند دستکش هم فعال کرد.
بخش اصلی که این میدان الکترواستاتیک را تولید می‌کند (معمولاً اکسید قلع ایندیم) شفاف است. به همین دلیل در بیشتر صفحه‌های لمسی دیدن شبکه الکترود خازنی در لایه دیجیتایزر امکان‌پذیر نیست.
گلس
لایه‌ی بیرونی تمام صفحه‌ی نمایش اصطلاحا گلس نام دارد که معمولا از جنس شیشه و بسیار مقاوم است. وظیفه‌ی اصلی آن محافظت از لایه‌های زیرین و جلوگیری از برخورد مستقیم دست کاربر با تاچ گوشی است. در گوشی های امروزی معمولا از شیشه‌ای با تکنولوژی گوریلا گلس بر روی صفحه نمایش گوشی ها استفاده میشود.
بدیهی است که این گلس با لایه‌ی پلاستیکی یا گاه شیشه‌ای دیگری که شما برای جلوگیری از وارد شدن خط و خش بر روی صفحه نمایش گوشی خود و ایجاد مقاومت بیشتر نصب می‌کنید، تفاوت دارد. این گلس روی صفحه نمایش گوشی شما و توسط شرکت سازنده با دستگاه‌ها و تجهیزاتی خاص پرس میشود.
فریم
اغلب تمام موارد فوق یعنی گلس‌های محافظ، دیجیتایزر و لایه‌ی نمایشگر زیرین همه در یک قاب محکم به هم متصل شده‌اند تا علاوه‌بر صرفه جویی در فضا، یکپارچگی خوبی بین این اجزا ایجاد کنند. وظیفه‌ی نگهداری تمام این اجزا در کنار هم را این فریم انجام می‌دهد.
تشخیص انواع مشکلات ال سی دی گوشی
اگر بخواهیم دسته‌بندی کنیم در واقع سه نوع آسیب عمده در صفحه نمایش وجود دارد:
- آسیب گلس
- آسیب دیدن ال سی دی
- آسیب یکی از اجزای داخلی
رایج‌ترین و ساده‌ترین مشکلی که البته درصد بالایی از مشکلات نیازمند به تعویض ال سی دی گوشی را هم شامل میشود، شکستگی صفحه نمایش گوشی است. چیزی که طبعا معمولا با چشم هم قابل تشخیص است. تشخیص اینکه کدام بخش از صفحه نمایش دچار شکستگی شده را تا حدی می‌توانید انجام دهید. هرچند اینکه چه تعمیری لازم دارد نیاز به دانش، تجربه و تخصص تعمیرکاری زبده دارد.
آسیب گلس
طبق دسته‌بندی اولیه ممکن است صرفا گلس صفحه نمایش دچار شکستگی شده باشد. در این موارد (البته بسته به مدل گوشی و درصد ریسک آن) می‌توان صرفا گلس را تعویض کرد. بدون نیاز به تعویض کل صفحه نمایش تعمیر انجام‌پذیر خواهد بود. بدین ترتیب میشود هزینه‌های تعمیر را به طرز چشمگیری کاهش داد.
تشخیص این هم تقریبا ساده است. اگر دیدید شکستگی روی صفحه دارید اما رنگ‌ها به درستی نمایش داده می‌شوند و تاچ گوشی هم به درستی کار می‌کند، این یعنی اینکه صرفا لایه‌ی گلس صفحه نمایش شکسته است. هرچند همان‌طور که گفتیم این موضوع بسیار بسته به مدل گوشی دارد. و البته درصد ریسکی که شاید شما آن را بپذیرید و شاید هم نه. در هر صورت برای این کار دستگاه‌های تخصصی و حرفه‌ای وجود دارند که این امر را ممکن می‌کند. پیشنهاد ما این است که در این زمینه با متخصصین البان م کنید.
آسیب دیدن ال سی دی
اما پاشیدگی رنگ، سوسو زدن، تغییر کامل رنگ یا سوختگی یک خط روی صفحه و مشکلاتی از این دست نشان از مشکل حادتری دارند. این یعنی که لایه‌ی اصلی یا همان به اصطلاح ال سی دی دچار مشکل شده است. در نتیجه نیاز به تعویض ال سی دی گوشی به طور کامل بسیار ضروری خواهد بود.
همچنین اگر تاچ صفحه نمایش شما با مشکل مواجه شده است، باز هم باید تعویض ال سی دی گوشی را انجام داد. به علت اینکه معمولا تفکیک این لایه از لایه‌ی زیرینش بسیار دشوار و تقریبا غیرممکن است. بنابراین باز هم تعویض ال سی دی گوشی به شکل کامل امری اجتناب‌ناپذیر است.
آسیب یکی از اجزای داخلی
اما گاهی هم ممکن است ایراد در کانکتورها یا فلت متصل کننده‌ی صفحه نمایش به برد اصلی گوشی دچار مشکل شده باشد. ضربه دیدن گوشی یکی از عواملی است که احتمال این قضیه را بسیار بالا می‌برد. تشخیص و البته تعمیر این موضوع باید توسط تعمیرکاری متخصص انجام شود.
در ادامه با چند مثال و عکس این مشکلات را با هم مرور می‌کنیم:
- صفحه‌ی لکه‌دار شده: این آسیب معمولاً با افتادن گوشی یا فشار زیاد روی صفحه نمایش آن روی می‌دهد. چه هنگام یک بازی خیلی عصبی شده باشید یا هنگام تایپ یک متن با هیجان صفحه را فشرده باشید می‌تواند منجر به بروز این مشکل شوند. حتی ممکن است فقط گوشی خود را در جیب خود تحت فشار شدید قرار داده باشید. همان‌طور که گفتیم این آسیب مربوط به لایه‌ی اصلی ال سی دی است. در نتیجه باید ت
حذف حساب جیمیل از روی گوشی اندرویدی
صفحه ,گوشی ,نمایش ,هم ,سی ,ال ,صفحه نمایش ,ال سی ,سی دی ,است که ,تعویض ال ,ساخت صفحات نمایش ,هوشمند استفاده می‌شوند
درباره این سایت